Zijspanrijden is – zeker tegenwoordig – een subcultuur in de motorscene. Maar zeg je zijspannen, dan zeg je als Nederlandse motorrijder natuurlijk Hollandia! Een terugblik op ‘onze’ zijspanfabrikant.
Al vroeg in de vorige eeuw werden er frames met een extra wiel en met een stoel(tje) op en aan een motorfiets bevestigd. Zo was er in die jaren bijvoorbeeld de Engelsman Tom Watson – een pionier op dat gebied – die een dergelijk kunstje uithaalde. Met succes, want hij begon de Watsonian Sidecar Company. Ook in Nederland was er al vroeg een zijspanbouwer in beeld. Het was de jonge, avontuurlijke Amsterdammer Jan Bon, die in zijn diensttijd net na de Eerste Wereldoorlog, waarin hij was ingedeeld bij het Regiment Motorrijders, werd gegrepen door het motorvirus. Al snel bleek dat de Engelse zijspannen niet bepaald bestand waren tegen de rijstijl van Bon junior, die een pittig tempo niet schuwde. Het duurde dan ook niet lang tot Jan – c.q. de firma Bon Constructie Werken – de eerste orders van het leger kreeg, de kachels en het ijzerwerk in vaders werkplaats aan de kant schoof en zelf maar eens een goed zijspanframe met degelijke bevestigingen ging ontwerpen. Machines en gereedschap waren immers ruim voorhanden in de werkplaats van pa Bon. Hij ontwierp een eenvoudig maar sterk driehoekig frame met daarop een slanke, met bladveren opgehangen, elegante bak gemaakt uit – hoe kan het ook anders – plaat staal. Bon maakte daar goede sier mee tijdens diverse ritten en op een KNMV-reünie bleek er bij collega-zijspanners veel belangstelling voor zijn constructies.
En zo kwam uiteindelijk Hollandia zijspannen tot stand. Je leest de hele reportage over de Nederlandse fabrikant in Het Motorrijwiel 184. Geen abonnee, maar wel elke twee maand een nieuwe editie op de deurmat ontvangen? Klik dan hier.