De vergelijkingen met Kawasaki’s legendarische Z1 uit 1972 waren uiteraard niet van de lucht toen de Japanners eind 2017 de Z900RS presenteerden. Niet zo gek ook, want deze retromachine op basis van het moderne 948cc-viercilinderblok van de Z900 ademende in optische zin vanuit alle poriën verwantschap met de vroegere vierpitter, die de basis vormde onder Kawasaki’s naam als producent van bloedsnelle viercilinders.| Tekst: Jeroen Hidding; Foto’s: Guus van Goethem, Ben Hidding |
King Motorcycle
Inderdaad, als je je ogen toeknijpt, voert het silhouet van deze Z900RS, zeker in deze vanuit nostalgisch oogpunt bijzonder fraaie Candytone Green-kleurstelling – helemaal als er een zonnetje op schijnt – je ontegenzeggelijk bijna een halve eeuw terug in de tijd. Even afgezien van de wielen, het uitlaatsysteem en het ontbreken van de stereo-achterschokdempers is het voor velen ongetwijfeld een ‘trip down memory lane’, een frisse ademteug van ‘toen’. Die Z1 maakte destijds qua prestaties niet alleen gehakt van Honda’s zo bewierookte CB750, maar markeerde voor Kawasaki tevens de overstap van twee- naar viertakt. Dit omdat Kawasaki volgens Yamada-san, destijds General Manager Motorcycles, een ‘King Motorcycle’ op de weg wilde brengen en dat moest een motorfiets met een indrukwekkend ogend dik motorblok en dito uitlaatgeluid zijn. Exit tweetakt dus. De rest is geschiedenis, want de hoofdletter Z loopt tot aan de dag van vandaag als een rode draad door de modelgeschiedenis van de Japanners en wordt nog steeds consequent gebruikt in de typeaanduiding van de huidige generatie nakeds van Kawasaki.
Met bouwjaar 1974 ben ik uiteraard te jong om de hype van de Z1 meegemaakt te hebben, maar deze Z900RS voert mij wel terug naar de jaren van mijn vroege jeugd en mijn eerste ‘echte’ kennismaking met een motorfiets. Dat was namelijk ook een Z van Kawasaki, en wel een Z650 van eind jaren zeventig. De vorm van het kontje, de striping en uiteraard de ronde koplamp van de Z900RS: het past moeiteloos in het plaatje van toen.
Het tuinpad van mijn vader
Die Z650 was de motor waarmee mijn vader begin jaren tachtig zijn motorcarrière nieuw leven inblies na een paar jaar inactiviteit na de komst van ondergetekende en later nog een dochter. Een blauwe was het (al lijkt het op de inzetfoto een groene te zijn, maar dat komt door de matige kwaliteit en de ouderdom van de foto) en uiteraard ook een vierpitter. Met een vermogen van een goede 66 pk was het lang geen Z1, maar hij was mans genoeg om het motorenthousiasme van pa Hidding weer een flinke boost te geven. Dusdanig zelfs dat hij niet veel later opnieuw een Z aanschafte, een gloednieuwe Z750, zo eentje met de kenmerkende rechthoekige koplamp. Die 750 was ook de motor van mijn eerste (voorzichtige) motormeters: het tuinpad af en de schuur in rijden. En na het afstappen uiteraard zo stoïcijns als wat, maar onderhuids zo trots als de welbekende hond met…
Afijn, een goede 35 jaar later komen de herinneringen aan de beide Z’s van mijn vader meteen bovendrijven als ik naar de Z900RS met zijn klassieke jas en dito kleurstelling en striping kijk en beleef ik mijn eigen ‘trip down memory lane’. Waar mijn horizon destijds als klein ventje werd gemarkeerd door het einde van het tuinpad en het begin van de schuur ligt de wereld aan boord van de Z900RS nu voor me open, al is tegenwoordig Covid-19 in zekere zin de beperkende factor. Gelukkig is het in eigen land ook prima toeven, zeker als het nog voorzichtige voorjaarszonnetje zijn best doet.
In ergonomische zin klopt het helemaal in het zadel van de RS, al moet Hidding senior, die uiteraard ook even in het zadel is geklommen en met de tenen op het wegdek balanceert, erkennen dat de zit met 835 millimeter een fors stukje hoger is en dat ook de benzinetank aanzienlijk breder bouwt dan bij zijn vroegere Z650 het geval was. Verder is de zit in het comfortabel gevoerde zadel lekker ontspannen rechtop met een breed stuur in de knuisten en een aangenaam ruime kniehoek, waardoor ook langere afstanden geen probleem hoeven te zijn. Vanuit het zadel heb je uitzicht op een klassiek aandoende tellerpartij met grote ronde klokken voor snelheid en toerental en in het midden een klein lcd-display, dat – net als de waarschuwingslampjes voor ABS en traction control – verraadt dat je met een 2021-Z op pad bent.
Even wennen is de koude start, want de Z900RS blijft – net als veel andere Kawasaki’s trouwens – eerst een tijdje stoïcijns 2.000 toeren draaien voordat hij naar een normaal stationair toerental terugvalt. In zekere zin geeft dat ook een beetje een retro-gevoel. Verder draait het 111 pk sterke vloeistofgekoelde blok als een klassieke vier-in-lijn. Hij trekt probleemloos vanaf 2.000 toeren in zes, heeft een goed middengebied – waarbij rond de 6.000 toeren wat lichte kriebelingen voelbaar zijn – en draait indien gewenst zonder protesteren stevig door naar de 10.000 toeren. Daarbij is het uitlaatgeluid dat de vier-in-lijn door middel van de enkele demper produceert bijzonder fraai van toon en het resultaat van – zoals Kawasaki het marketingtechnisch zelf noemt – een stukje ‘sound engineering’. Lekker diep en aanstekelijk, maar nooit opdringerig.
De zesversnellingsbak schakelt zoals bij veel Japanners: precies, licht en onopvallend. Daarnaast heeft de Z900RS een ‘assist & slipper’-koppeling, die voorkomt dat het achterwiel gaat stuiteren bij al te enthousiast terugschakelen en die daarnaast de benodigde handkracht aan het koppelingshendel – net als het remhendel keurig instelbaar – vermindert.
Heerlijk neutraal
De upsidedown-voorvork van de Kawasaki spreekt bijzonder goed aan en de achterschokdemper maar minimaal minder. Qua looks heeft het natuurlijk niet de uitstraling van de conventionele voorvork en de stereo-achterschokdempers van weleer, maar het weggedrag vergoedt veel. Ook op slecht asfalt kun je bijvoorbeeld nog heerlijk vloeiend sturen, waarbij de RS bijzonder comfortabel aanvoelt, zonder te deinen. Daarnaast stuurt de Kawasaki moeiteloos en zonder noemenswaardige krachtsinspanning in en blijft hij onder alle omstandigheden heerlijk neutraal aanvoelen. Alleen de af en toe licht abrupte gasaanname halverwege een bocht vraagt enige gewenning. Ook kussen de slijtboutjes onder de voetsteunen al snel het asfalt naarmate je enthousiaster gaat sturen. Zowel voor als achter is de vering trouwens instelbaar, dus er is ruimte om één en ander naar persoonlijke smaak af te stellen; nog zo’n moderne verworvenheid. Dat geldt ook voor de ABS-remmen, die tegenwoordige verplichte kost zijn. Remmen doet de RS een tikje fel en bijzonder adequaat, waarbij de dikke vierzuiger-remklauwen in het voorwiel wel prima te doseren zijn.
Los van een heerlijk gevoel van nostalgie en weemoed en bovendrijvende herinneringen aan talloze ritjes achter op de Z’s van mijn vader is de Z900RS een buitengewoon innemende en welgemanierde verschijning, in de beste Japanse tradities, zoals dat heet. De moderne vierpitter is vriendelijk in de omgang, loopt bijzonder vloeiend, klinkt subtiel en heeft een geheel eigen charme. Ideaal voor mijn trip ‘down memory lane’!
TECHNISCHE GEGEVENS KAWASAKI Z900RS
Motor: vloeistofgekoelde viercilinder-in-lijnmotor, DOHC
Boring x slag: 73,4 x 56,0 mm
Cilinderinhoud: 948 cc
Compressieverhouding: 10,8 : 1
Smeersysteem: wet sump
Injectie: 4 gasklephuizen, Ø 36 mm
Max. vermogen: 82,0 kW (111 pk) bij 8.500 tpm
Max. koppel: 98,5 Nm bij 6.500 tpm
Startwijze: elektrisch
Versnellingen: 6
Secundaire overbrenging: ketting
Frame: stalen vakwerkframe
Voorvering: upsidedownvork, Ø 41 mm
Achtervering: aluminium swingarm met monoschokdemper
Voorrem: dubbele schijfrem, Ø 300 mm, vierzuiger-remklauwen
Achterrem: enkele schijfrem, Ø 250 mm, enkelzuiger-remklauw
Voorwiel: 3.50 x 17
Voorband: 120/70ZR17
Achterwiel: 5.50 x 17
Achterband: 180/55ZR17
Wielbasis: 1.470 mm
Zithoogte: 835 mm
Tankinhoud: 17 liter
Rijklaar gewicht: 215 kg
Prijs: NL € 13.499,-/B € 12.299,-