Het Motorrijwiel 182

THE FLYING SCOT’S DAUGHTER Omdat de hoogtijdagen van Robert MacGregor ‘Bob’ McIntyre (1928, Glasgow) alweer even achter ons liggen, duiken we even heel kort in de historie van de Flying Scot. McIntyre neemt in 1948 voor het eerst deel aan terreinwedstrijden. Jaren later stapt hij over naar de wegrace en in die discipline schopt hij het tot de absolute wereldtop. Vijf keer eindigt hij op het hoogste schavot bij een Grand Prix, maar liefst drie daarvan op de Isle of Man. Drie keer kroont hij zich tot vicewereldkampioen. Dat het hem lukt in de 250cc- (al is dat postuum), 350cc- en 500cc-klasse illustreert zijn talent om op alles hard rond te gaan. Het moet rond haar vijfde zijn geweest dat Eleanor McIntyre voor het eerst hoort dat de man die ze altijd voor haar vader hield – en nog altijd houdt, overigens – niet haar biologische vader is.“We gingen veel op visite bij Helen en Jackie Stewart (de Schotse Formule 1-coureur; red.). Hij was een vriend van mijn vader en de gesprekken gingen bijna altijd over de racerij en dan kwam mijn vader ook als vanzelf voorbij.” Natuurlijk kan Eleanor in haar doen en laten onmogelijk op haar biologische vader lijken, maar op één punt kopieert ze hem feilloos. Bob McIn- tyre hoefde net als zijn dochter niet zo nodig in de belangstelling te staan. Elke keer als tijdens Op 18 juli 1962 komt Eleanor McIntyre ter wereld. Vier weken later overlijdt vader Bob na een noodlottige val. Hij is niet haar biologische vader, want die heeft ze nooit gekend, maar Eleanor eert hem als geen ander. Ze bezit zeven motoren waarmee haar vader wereldfaam verwierf en ze is manager van het Bob McIntyre Classic Parade Team. |Tekst: Ad van de Wiel; Fotografie: Henny B. Stern, Maurice Büla| 52 REPORTAGE ELEANOR MCINTYRE